Dla jasności: wszystkie zaprezentowane niżej publikacje naukowe przedstawiają konkluzje przyczynowo-skutkowe i wychodzą daleko poza zaklęty krąg jałowych korelacji. W praktyce oznacza to, że ich twórcy zadali sobie trud ustalenia faktycznego związku na styku broń-przemoc w makroskali Stanów Zjednoczonych, używając do tego celu rozmaitych, quasi-eksperymentalnych technik szacowania wzajemnego oddziaływania parametrów w modelach statystycznych, w tym metody podwójnej różnicy (DiD – difference in differences), uogólnionej metody momentów (GMM – generalized method of moments), selekcji zmiennych instrumentalnych (IVs – instrumental variables) czy definicji przyczynowości zaproponowanej przez brytyjskiego ekonomistę, laureata Nagrody Nobla, Clive’a Grangera [1]. Ciekawe jest to, że w anglojęzycznej literaturze ukazało się dotychczas zaskakująco niewiele takich tekstów, co stawia pod wielkim znakiem zapytania dorobek piśmienniczy z tej konkretnej dziedziny (patrz ten wpis).
- “The Impact of Gun Control and Gun Ownership Levels on Violence Rates” (link)
- Autorstwo: Gary Kleck & E. Britt Patterson
- Rok wydania: 1993
- Wyniki empiryczne: dostęp do broni palnej nie pogarsza bezpieczeństwa publicznego, tj. nie podwyższa wskaźników morderstw, rozbojów, napaści ani gwałtów.
(kombinacja tabel III + IVB)
- “Do Guns Cause Crime? Does Crime Cause Guns? A Granger Test” (link)
- Autorstwo: Lawrence Southwick
- Rok wydania: 1997
- Wyniki empiryczne: ludzie uzbrajają się w reakcji na zagrożenie przestępczością, która już występuje na danym obszarze; innymi słowy, przestępczość nie jest efektem posiadania broni przez cywilów, lecz odwrotnie – działalność kryminalistów sprawia, że rośnie liczba broni w obiegu cywilnym.
(fragment podsumowania)
- “Guns and Crime” (link)
- Autorstwo: Carlisle E. Moody & Thomas B. Marvell
- Rok wydania: 2005
- Wyniki empiryczne: brak związku przyczynowego między powszechnością broni krótkiej a przemocą zarówno w wymiarze ogólnym, jak po rozbiciu na poszczególne przestępstwa.
(fragment podsumowania)
- “The Impact of Shall-Issue Concealed Handgun Laws on Violent Crime Rates” (link)
- Autorstwo: Tomislav Kovandzic, Thomas B. Marvell & Lynne M. Vieraitis
- Rok wydania: 2005
- Wyniki empiryczne: skryte noszenie broni (w miastach) nie wpływa w żadnym kierunku na wskaźniki przestępczości. Cytat bezpośrednio z abstraktu: The results provide no evidence that the laws reduce or increase rates of violent crime.
(tabela 2)
- “Does Gun Control Reduce Crime or Does Crime Increase Gun Control?” (link)
- Autorstwo: John C. Moorhouse & Brent Wanner
- Rok wydania: 2006
- Wyniki empiryczne: reglamentacja broni palnej nie obniża wskaźników przestępczości. Zaobserwowano natomiast wyraźny związek w drugą stronę – relatywnie wyższa przestępczość i przewaga liczebna polityków lewicy w stanowej legislaturze generują społeczne poparcie dla ograniczeń w dostępie do broni.
(fragment podsumowania)
- “Estimating the Causal Effect of Gun Prevalence on Homicide Rates” (analiza)
- Autorstwo: Tomislav Kovandzic, Mark E. Schaffer & Gary Kleck
- Rok wydania: 2013
- Wyniki empiryczne: redukcja morderstw na skutek uzbrojenia populacji nie-kryminalistów jest większa niż odpowiadająca jej eskalacja zabijania w przypadku uzbrojenia subpopulacji kryminalistów. W rezultacie broń palna obniża ogólny poziom zabójstw w USA.
(str. 30-31)
- “Does Gun Control Reduce Violent Crime?” (link)
- Autorstwo: Gary Kleck, Tomislav Kovandzic & Jon Bellows
- Rok wydania: 2016
- Wyniki empiryczne: dysponujemy mocnymi dowodami, że broń palna w rękach cywilów nie podnosi wskaźników przestępczości.
(str. 14-15)
- “The Effects of Gun Control on Crimes: a Spatial Interactive Fixed Effects Approach” (link)
- Autorstwo: Wei Shi & Lung-fei Lee
- Rok wydania: 2017
- Wyniki empiryczne: stanowe przepisy zezwalające na skryte noszenie broni palnej w miejscach publicznych nie mają wpływu na ogólny poziom przemocy, ale w dłuższej perspektywie (kilka lat po liberalizacji prawa) prowadzą do wyraźnej i trwałej obniżki wskaźników morderstw.
(cytat str. 30)
- “The Impact of State Firearm Laws on Homicide and Suicide Deaths in the USA” (link / suplement)
- Autorstwo: Michael Siegel, Molly Pahn, Ziming Xuan, Eric Fleegler & David Hemenway
- Rok wydania: 2019
- Wyniki empiryczne: odsetek uzbrojonych gospodarstw domowych nie koreluje z zabijaniem w modelu z włączonym pełnym wachlarzem zmiennych kontrolnych.
(cytat str. 4, tabela str. 6)
- “Guns and Homicides: A Multiscale Geographically Weighted Instrumental Variables Approach” (analiza)
- Autorstwo: Firat Bilgel
- Rok wydania: 2019
- Wyniki empiryczne: nie znajdziemy w Ameryce ani jednego hrabstwa, w którym obecność broni palnej przekładałaby się na zwiększoną częstość dokonywania morderstw. Wręcz przeciwnie: w blisko połowie amerykańskich powiatów, obejmujących sporą część Teksasu oraz historycznie południowe rejony kraju aż po granice ze stanem Michigan, odnotowano najostrzejszy spadek wskaźników zabójstw w stosunku do liczby uzbrojonych cywilów. Właściwości odstraszające broni palnej dominują nad jej potencjałem destrukcyjnym.
(str. 3 i 24)
- “Legal Firearm Sales at State Level and Rates of Violent/Property Crime, and Homicides” (link / suplement)
- Autorstwo: Mark E. Hamill, Matthew C. Hernandez, Kent R. Bailey, Caleb L. Cutherell, Martin D. Zielinski, Donald H. Jenkins, Douglas F. Naylor, Miguel A. Matos, Bryan R. Collier & Henry J. Schiller
- Rok wydania: 2022
- Wyniki empiryczne (badanie ma charakter korelacyjny, ale ze względu na stopień jego zaawansowania postanowiłem umieścić je na tym wykazie): stosując uproszczoną analizę, w skali całych Stanów Zjednoczonych zaobserwowano obniżkę wskaźników morderstw, zabójstw i rozbojów przy równoczesnym wzroście liczby legalnej broni palnej w obiegu społecznym. Dokładniejsze modelowanie na poziomie poszczególnych jurysdykcji nie wykazało jednak żadnego związku między przemocą i zabijaniem a bronią. Zamiast ograniczać i krępować cywilny rynek broni palnej, w walce z przestępczością legislatorzy powinni skoncentrować swoje wysiłki na innych obszarach interwencji.
- “Marginal Structural Models to Estimate Causal Effects of Right-to-Carry Laws on Crime” (link)
- Autorstwo: Willem M. Van Der Wal
- Rok wydania: 2022
- Wyniki empiryczne: pierwsza w tym zbiorze praca sugerująca, że skryte noszenie broni przyczynowo oddziałuje na znaczące wzrosty wskaźników przemocy (w tym zwłaszcza morderstw i rozbojów). Testy odpornościowe potwierdziły konkluzje uzyskane z oryginalnego modelu. Poniższa tabela przedstawia sumaryczne wyniki dla brutalnej przestepczości (violent crime) oraz przestępstw przeciwko mieniu (property crime):
(str. 7)
_______________________
[1] Wyższe wskaźniki posiadania broni mogą powodować wzrost zabójstw, ale z drugiej strony więcej zabójstw może skłaniać ludzi do prewencyjnego uzbrajania się. Morderstwa należą tradycyjnie do najczęściej nagłaśnianych zbrodni i budzą zarazem największy społeczny strach, nie powinno zatem dziwić, że ich wzmożone występowanie generuje popyt na broń palną do ochrony osobistej. Jest to klasyczna sytuacja z gatunku, co było pierwsze: jajko czy kura. W terminologii ekonometrycznej ów dylemat określa się mianem “problemu równoczesności”: zmienna X koreluje ze zmienną Y, lecz równocześnie są powody, by sądzić, że Y oddziałuje na X. Choć perspektywa ta wydaje się kusząca, nie da się rozstrzygnąć kierunku wynikania poprzez trywialne “opóźnienie” (lagging) jednej ze zmiennych i traktowanie jej jako przyczyny, a tej drugiej jako skutku. Gdyby to miało empiryczny sens, nie istniałaby potrzeba robienia skomplikowanych analiz statystycznych (patrz wspomniane IVs czy Granger causality test). Niestety, część badaczy (przykłady: cytat, artykuł / cytat, artykuł) rozumuje w uproszczony sposób, że skoro tegoroczne wydarzenia (wskaźniki zabójstw) nie mogą wywierać wpływu na wydarzenia zeszłoroczne (poziom uzbrojenia populacji), to metoda “lagowania broni” o rok jest tu właściwym rozwiązaniem. U podstaw takiej logiki tkwi naiwne przeświadczenie, że większość osób, które nabywają broń (legalnie lub nielegalnie) z kryminalnym zamiarem, czeka minimum dwanaście miesięcy, zanim dopuści się przestępstwa. Tymczasem świat nie działa tak groteskowo przewidywalnie. Dane o dużej rozdzielczości z Chicago pokazują, że aż 40 proc. sondowanych więźniów weszło w posiadanie broni na 30 dni przed aresztowaniem za napaść z jej użyciem (wykres, artykuł). Autorzy, zaprzęgający do swoich modeli procedury “opóźniania” zmiennych, nie likwidują więc spornej kwestii sprzężenia zwrotnego w relacji broń-przemoc, a jedynie zwodniczo omijają istotę problemu, sprawiając, że rezultaty ich pomiarów są niespójne i niemożliwe do interpretacji.