JEBAĆ POLICJĘ
WSZYSCY GLINIARZE TO KANALIE
– Emma González, jedna z najważniejszych osób na
Ziemi według magazynu “Time” (okładka, jej tweet)
Czarni są prześladowani przez siły policyjne, które coraz
śmielej skłaniają się ku prowadzeniu wojny rasowej.
[Black lives are targeted and hunted by a police force that is
becoming increasingly emboldened to wage its race war.]
– Judith Butler, “New York Times” (link)
Pikieta na kampusie Uniwersytetu w Cincinnati (2015) w reakcji na zabójstwo czarnego kierowcy, Samuela DuBose’a, który zginął od kuli białego policjanta podczas kontroli drogowej.
18 stycznia 2016 roku na korytarzu w hotelu La Quinta w arizońskiej Mesie od kul z policyjnej broni zginął 26-letni Daniel Shaver. Klęcząc z podniesionymi rękami, błagał przez łzy, aby do niego nie strzelano. Jakieś pół roku później, 6 lipca, patrol drogówki z Minnesoty zatrzymał ze skutkiem śmiertelnym 32-letniego Philando Castile’a. Shaver był biały, Castile – czarnoskóry. Nazwisko Shavera pojawiło się łącznie w 44 artykułach prasowych, Castile przyciągnął uwagę 5572 publikacji (na łamach “New York Timesa” Shaver zagościł raptem 4 razy, Castile – 365). Gliniarza, który przeprowadził egzekucję Teksańczyka, oczyszczono z zarzutów morderstwa. Warto dodać, że nie zaplanowano ani jednego marszu ze świecami ku pamięci Daniela. Biały motłoch nie wszczynał też ulicznych zadym i nie skakał triumfalnie po radiowozach.
Przedstawiony materiał daje kapitalny wgląd w proces ideologicznego wykoślawiania obrazu rzeczywistości w mediach. Mimo bezczelnych prób zakłamywania empirii, fakty są nieugięte – użycie siły przez funkcjonariuszy policji w Ameryce w konfrontacjach z murzyńską populacją ma charakter pragmatyczny, nie jest nacechowane wrogością o podłożu rasistowskim i w przeważającej większości przypadków uzasadnione jest okolicznościami konkretnej interwencji oraz indywidualnym zachowaniem podejrzanego. Ciekawe jest również to, że na niższych poziomach agregacji danych (pojedyncze hrabstwo, jeden obszar metropolitalny, jeden śródmiejski komisariat) dramatycznie maleje szansa wysnucia konkluzji o rasistowskiej policji. Dzieje się tak dlatego, że badacze dysponują tu statystykami o “lepszej rozdzielczości” – mogą nawet dokładnie policzyć naboje wystrzelone ze służbowej broni na przestrzeni kilku lat. Takie podejście daje kapitalny wgląd w dynamikę interakcji między policjantami a cywilami różnych ras, lecz z drugiej strony cierpi na oczywisty brak reprezentatywności próby.
- “Critical Assessment of an Analysis of Citizens Killed by Police Gunfire” (→ link)
“Nieuzbrojony” nie oznacza niegroźny. Sposób, w jaki media prezentują statystyki policyjnych strzelanin, pozbawiony jest kontekstu, zaś kontekst tells the whole story. Autorzy, Klinger & Slocum, przytomnie zauważyli, że w latach 1995-2015 “nieuzbrojeni napastnicy” zabili 20+ tysięcy Amerykanów, tj. przeszło 1000 osób rocznie w ciągu dwóch dekad. W analogicznym okresie zginęło także 75 funkcjonariuszy, którym wcześniej “nieuzbrojony cywil” zdołał wyszarpnąć z ręki (lub z kabury) służbowy pistolet (dodatkowo ośmiu gliniarzy poniosło śmierć w szamotaninach). Po wyłożeniu kawa na ławę tych statystyk oboje przystąpili do kwerendy 93 policyjnych strzelanin, sklasyfikowanych na łamach “The Washington Post” jako zabójstwa “bezbronnych cywilów”. Powtórna obdukcja wykazała, że co najwyżej 21 przypadków można z czystym sumieniem uznać za nieuzasadnione okolicznościami użycie siły albo fatalne pomyłki. Reszta (72 ofiary) obejmowała różne formy atakowania funkcjonariuszy (choćby za pomocą pojazdów mechanicznych).
- “Systematic Review on the Effectiveness of Police Presence” (→ metaanaliza)
Obecność policji działa redukująco na wskaźniki przestępczości i brutalnej przemocy:
- “Police Force Size and Civilian Race” (→ link)
Im więcej policji w czarnych dzielnicach, tym mniej mordowania:
- “Disparity Does Not Mean Bias: Making Sense of Observed Racial Disparities in Fatal Officer-Involved Shootings with Multiple Benchmarks” (→ link)
Ocenianie policyjnych interwencji, w których giną amerykańscy cywile, jedynie przez pryzmat liczebności przedstawicieli danej rasy w populacji jest tak samo absurdalne jak używanie tego samego kryterium do wnioskowania nt. metod pracy straży pożarnej. Punktem odniesienia dla policyjnych strzelanin koniecznie powinny być wskaźniki przestępczości – w tym szczególnie przestępstwa z użyciem przemocy. Po zastosowaniu miary porównawczej w postaci “violent crimes” (odpowiednio wzmocnionej o aresztowania za np. nielegalne posiadanie broni palnej) okazuje się, że osoby czarnoskóre są wręcz mniej narażone na śmierć w strzelaninie z policją aniżeli biali podejrzani – The notion that black people are disproportionately killed by police appears to be based on a fundamentally flawed benchmark. Using violent crime arrests or weapons offense arrests, we observe that black citizens appear less likely to be fatally shot by police officers.
- “On Racial Disparities in Recent Fatal Police Shootings” (→ link)
Jak wyżej: Disparities in police shooting rates across race should be investigated relative to rates of criminal involvement. (…) The observed victim totals are more or less in line with what would be expected when such victims are considered as a random sample from local arrestee populations.
- “Considering Violence Against Police by Citizen Race / Ethnicity to Contextualize Representation in Officer-Involved Shootings” (→ link)
Też jak wyżej – z tą różnicą, że teraz za benchmark posłużyły badaczom wskaźniki przemocy wobec funkcjonariuszy policji (morderstwa oraz niezakończone śmiercią ataki z użyciem broni palnej, względnie ostrego narzędzia). I ponownie wyszło, że czarni cywile zabijani są rzadziej niż wynikałoby to z ich agresywnego i konfrontacyjnego zachowania:
- “Are Police Officers More Likely to Kill African-American Suspects?” (→ link)
Krótka piłka: odsetek Murzynów w ogólnej puli osób zabitych przez organy ścigania jest wyraźnie niższy niż sugerowałaby liczba dokonywanych przez nich przestępstw tudzież liczba policjantów, którzy giną z rąk czarnych podejrzanych – Analysis indicates that the African-American share of persons killed by law enforcement officers, while higher than the African-American percentage of the U.S. population, is lower than one would expect based on the estimated African-American proportion of suspects confronted in violent encounters or the African-American perccntage of suspects who kill police officers.
- “Effect of Race on Suspect Injuries during Encounters with Police” (→ link)
Departament policji w Tuscon (Arizona) oskarżany był ostatnio przez aktywistów społecznych o rasowe profilowanie mniejszości i brutalne traktowanie Murzynów. Tymczasem prawda jest zupełnie inna: na przekór medialnym zmyśleniom lokalni gliniarze wykazują znacznie mniejsze opory w używaniu przemocy wobec białych niż czarnych:
- “The Effects of Suspect Race and Situation Hazard on Police Shootings” (→ link)
Sporej wielkości miejski departament i szczegółowe informacje o wszystkich kontaktach policji z lokalną społecznością. Dwie rzeczy: 1) po znormalizowaniu statystyk o aresztowania i udział Murzynów w strzelaninach wszelkie spekulacje odnośnie rasowych uprzedzeń policji okazały się bezpodstawne i 2) niebiescy częściej strzelali do i częściej trafiali w białych podejrzanych.
- “The Effect of Suspect Race on Police Officers’ Decisions to Draw their Guns” (→ link)
Znowu ograniczona próba (wielkomiejski komisariat), ale za to mnóstwo detali nieuchwytnych na poziomie makro. Po wkomponowaniu zmiennych kontrolnych rasa osoby zatrzymanej nie ma znaczenia przy wyciąganiu i grożeniu policyjną bronią:
- “Exploring Officer-Involved Shootings with Interaction Effects” (→ link)
Ponownie zero dowodów na istnienie policyjnego rasizmu: When officers make decisions to shoot at citizens, situational factors are more important, and are dealt with first, than their personal belief related to demographic and neighborhood characteristics. (…) The findings of this study indicate that police officers, White officers in particular, do not disproportionally target Black or Hispanic citizens. The results demonstrate consistency with other research, indicating that situational factors are the force related to the officer’s decision to shoot at a citizen.
- “Neighborhood Context and Police Use of Force” (→ link)
Autorzy klarują, jak newralgiczną rolę w procesie decyzyjnym odgrywa kontekst geograficzny. Kiedy skoryguje się pomiary o ryzyko związane z przebywaniem w niebezpiecznej dzielnicy, wówczas profil rasowy tudzież przynależność etniczna domniemanego sprawcy przestają być czynnikami statystycznie istotnymi – w sensie że ten sam policjant w zderzeniu z tym samym podejrzanym, ale w innym (spokojniejszym) środowisku nie będzie przejawiał “rasistowskich” uprzedzeń. Z podsumowania: We find that officers are significantly more likely to use higher levels of force when encountering criminal suspects in high-crime areas and neighborhoods. (…) The race (i.e., minority) effect is mediated by neighborhood context.
- “Police Killings of Unarmed Black Americans: Reassessment of Community Mental Health Spillover Effects” (→ link)
Krytyczna analiza tekstu, w którym padło brawurowe twierdzenie, że zabijanie nieuzbrojonych Murzynów przez policję wywiera destruktywny wpływ na zbiorowy stan zdrowia psychicznego w całej czarnej populacji. Okazało się, że promotorzy oryginalnej pracy beztrosko uwzględnili w swoich kalkulacjach 91 incydentów, niespełniających kryteriów przyjętej przez nich definicji. Po skasowaniu błędów postulowany efekt zniknął – Correctly recoding these incidents decreased in magnitude all of the reported coefficients, and, more importantly, eliminated the reported statistically significant effect of exposure to police killings of unarmed black individuals on the mental health of black Americans in the general population.
- “Police Officers and Racial Bias in the Decision to Shoot” (→ link)
Przeciętny gliniarz nie jest wcale “bardziej rasistowski” w podejściu do mniejszości etnicznych aniżeli zwykły obywatel. I choć policjanci nierzadko podzielają te same “rasowe stereotypy” co reszta społeczeństwa (manifestujące się w krótszych czasach reakcji), to nie przekładają się one na zwiększoną skłonność do szybszego naciskania na spust służbowej broni – The data presented here suggest that, although police officers may be affected by culturally shared racial stereotypes (i.e., showing bias in their response times), they are no more liable to this bias than are the people who live and work in their communities. Further, at least on the simulation used here, the officers’ ultimate decisions about whether or not to shoot are less susceptible to racial bias than are the decisions of community members.
- “Are Cops More Hesitant to Shoot Black than White Suspects?” (→ link)
Chyba najbardziej realistyczny eksperyment, testujący zapędy policji do stosowania “środków ostatecznych” w starciach z cywilami rasy białej i czarnej. I jak wyżej – w grupie uczestników zdemaskowano silną obecność niejawnych błędów myślowych (indukowanych podświadomie, rasistowskich skojarzeń), każących utożsamiać Murzynów z bronią, ale w żaden sposób ten zakotwiczony bias nie uzewnętrznił się w praktyce. Przeciwnie – podjęcie decyzji o strzeleniu do osoby czarnoskórej zabierało gliniarzom więcej czasu niż w przypadku cywilów rasy białej. W dodatku częściej przejawiali oni również oznaki zawahania przy interwencjach z udziałem nieuzbrojonych Murzynów. Końcowe wnioski: Our participants demonstrated strong implicit bias associating Black suspects with weapons. However, they took longer to shoot armed Black suspects than armed White suspects, and they were less likely to shoot unarmed Black suspects than unarmed White suspects. In other words – they were more hesitant and more careful in their decisions to shoot Black suspects.
- “Results From Experimental Trials Testing Participant Responses to White, Hispanic and Black Suspects in High-Fidelity Deadly Force Judgment Simulations” (→ link)
Trzy różne symulacje, zbliżone rezultaty: policja chętniej strzela do nieuzbrojonych białych niż do nieuzbrojonych czarnych lub latynoskich podejrzanych. Jedno doświadczenie pokazało, że nawet 25x chętniej.
- “Perils of Police Action: a Cautionary Tale from US Data Sets” (→ link)
Szansa, że człowiek fizycznie ucierpi albo zginie w trakcie policyjnego zatrzymania, rutynowej kontroli ulicznej, względnie przy aresztowaniu, jest bardzo podobna zarówno dla białych, jak i czarnych podejrzanych. Dalej: wbrew obiegowym opiniom, policjanci nie są wyjątkowo skorzy do strzelania w stronę bezbronnych Murzynów; wreszcie – zasypywanie mandatami czarnych kierowców nie wynika z nikczemności drogówki, lecz z trywialnego faktu, że dopuszczają się oni dużo więcej wykroczeń: When blacks are stopped or arrested, they are no more likely than whites to be injured or die during that incident. Consistent with our findings, simulation studies find police are no more likely to fire on unarmed blacks than unarmed whites, and high rates of black speeding citations per capita result from high violation rates.
- “Do White Police Officers Unfairly Target Black Suspects?” (wersja robocza → link, wersja poprawiona → link, wersja zrecenzowana → link)
Odpowiadając na pytanie z nagłówka artykułu: nie, biali gliniarze nie polują z premedytacją na czarnych obywateli. Gdy skoryguje się surowe statystyki o lokalne wskaźniki przestępczości albo o skład etniczny populacji danego miasta, wówczas wszelkie różnice między policjantami czarnoskórymi i białymi ulegają rozmyciu. Co ciekawe – w pierwszej, oryginalnej wersji tekstu autorzy poświęcili cały akapit na wyjaśnienie, dlaczego uzyskane przez nich rezultaty mogą być niesprawiedliwie wykrzywione na niekorzyść białych pracowników policji. Otóż spośród wszystkich mundurowych, którzy uczestniczyli w strzelaninach w latach 2013-2015, aż dla 67 proc. (1783) nie udało się zidentyfikować rasy. Ma to o tyle znaczenie w kontekście finalnych konkluzji, że informacje o sprawach z udziałem czarnych funkcjonariuszy pochodziły głównie z oficjalnych źródeł policyjnych, natomiast informacje o funkcjonariuszach białych z doniesień medialnych. Wiadomo, że dziennikarze rzadziej raportują incydenty, w których strzelał czarny policjant. Stąd też uzasadnione są spekulacje, że tam, gdzie znana jest rasa gliniarza, liczba czarnych policjantów powinna być niedoszacowana, liczba białych zaś – sztucznie zawyżona. Warto podkreślić, iż w drugiej wersji elaboratu w miejsce powyższego komentarza wstawiono jedynie lakoniczną wzmiankę o niemożności wnioskowania na podstawie niepełnych danych.
- “Officer Risk Factors Associated with Police Shootings” (→ link)
Czarni gliniarze 3x częściej strzelają do cywilów niż biali. Przynajmniej w Nowym Jorku. Black officers had more than three times greater odds of shooting than white officers. This finding runs counter to concerns that white officers are overrepresented among officers using lethal force and is consistent with several previous studies of officer race and police use-of-force.
- “Do White Law Enforcement Officers Target Minority Suspects?” (→ link)
Twórcy manuskryptu nie owijają w bawełnę: postrzeganie czarnoskórych mężczyzn jako ofiar rozpasanej policyjnej przemocy stanowi wyłącznie efekt spektakularnego nagłaśniania przez media anegdotycznych zdarzeń oraz skrajnie niereprezentatywnych przypadków strzelanin. Absolutnie żadne źródła nie wspierają narracji o “białych rasistach z odznaką”, mordujących Murzynów: Consistent with prior research, our study finds no support for the popular narrative of the “racist white cop” as being the key driver of the killing of black suspects. (…) We find that white police officers actually kill black and other minority suspects at lower rates than we would expect if killings were randomly distributed among officers of all races. The fact that a majority of police officer killings are committed by white officers is a function of the predominance of white officers in the police departments nationally. In other words, white officers do not kill black suspects at a higher rate compared with nonwhite officers.
- “Is There Evidence of Racial Disparity in Police Use of Deadly Force?” (→ link, replika na krytykę Rossa et al. → link)
Posługując się statystykami samplowanymi z terytorium całego kraju, badacze nie odnaleźli dowodów w makroskali na istnienie “systemowego rasizmu” w odniesieniu do zabójstw osób czarnoskórych przez policję. Analizie poddano rozmaite kategorie podejrzanych (uzbrojonych, nieuzbrojonych, posiadających repliki broni etc.) i stwierdzono, że when considering all fatal shootings, it is clear that systematic anti-Black disparity at the national level is not observed. Ba, obliczenia Cesario et al. sugerują, że biali traktowani są gorzej niż czarni:
Co się zaś tyczy innych form stosowania przemocy (tych mniej zabójczych), to niestety, ale na tym polu brakuje dokładniejszych danych, żeby wypowiadać się rozstrzygająco w jedną bądź drugą stronę. Cytat: When considering any more specific type of shooting, the data are too uncertain to draw strong conclusions at this time.
- “Police Shootings: How Statistics Can Be Dangerously Misleading when Excluding Context Factors” (→ link)
Rasa nie odgrywa żadnej stymulującej roli przy policyjnych strzelaninach: The public outcries of police brutality and hostility towards law enforcement in general are a common theme among the Democrats as well as among the criminal population. The research, although far from perfect, has demonstrated that race does not play any significant role in the shootings of Black suspects.
- “An Empirical Analysis of Racial Differences in Police Use of Force” (→ link)
Autor pracy, czarny profesor ekonomii z Uniwersytetu Harvarda, przekopał się przez archiwa, zawierające szczegóły dot. ponad tysiąca policyjnych strzelanin zarejestrowanych w bazach dziesięciu dużych departamentów z Teksasu, Florydy i Kalifornii. Otrzymane rezultaty określił jako “najbardziej zaskakujące odkrycie w karierze” (the most surprising result of my career). W abstrakcie napisał, że gdy policja decyduje się użyć broni palnej, jest ślepa na kolor skóry: On the most extreme use of force – officer-involved shootings – we find no racial differences in either the raw data or when contextual factors are taken into account.
W komentarzu uzupełniającym Fryer odniósł się do artykułu Cody’ego Rossa, który jako jeden z niewielu badaczy znalazł ostry bias na niekorzyść czarnych (w jego metodyce nieuzbrojeni Murzyni mają 3.5x większą szansę zginąć w bliskim kontakcie z policją niż nieuzbrojeni biali). Napisał, że tam, gdzie ich statystyki się pokrywają, Ross nie raportuje większości incydentów (cytat), co ma później przemożny wpływ na finalne wyniki, i że szacunki Rossa replikowalne są tylko w ramach sztywnych założeń, tj. bez zaprzęgania zmiennych kontrolnych (cytat).
- “Race, Structural Predictors, and Police Shootings: Are There Differences Across Official and Unofficial Accounts of Lethal Force?” (→ link)
Południowe regiony USA (tradycyjnie kojarzone w mediach z wielopokoleniowym rasizmem i pozasądowym wymierzaniem sprawiedliwości przez samozwańczych szeryfów) doświadczają najmniej policyjnych strzelanin, w których uczestniczą Afroamerykanie (patrz tabela 4 – Black models). W zależności od wybranego źródła względne ryzyko, że osoba czarnoskóra zostanie postrzelona przez funkcjonariusza policji w którymś ze stanów Dixielandu jest o 70 proc. (FBI) albo o 30+ proc. (portal Mapping Police Violence) mniejsze niż w przypadku innych regionów: States in the South experience less police shootings than other regions; however, the effect sizes are different. Specifically, the findings from the SHR indicate that police shootings are 72.1% less likely to occur in the South, whereas the MPV findings predict 32.4% fewer incidents.
- “Mapping Fatal Police Violence Across U.S. Metropolitan Areas” (→ link, krytyka Justina Nixa → link)
Gdyby rasizm był główną przyczyną dywergencji między wskaźnikami zabójstw wśród białych i czarnoskórych ofiar policyjnej przemocy, wówczas kartogram numer 2 pokazałby, że obszary metropolitalne ulokowane na głębokim Południu USA notują najwyższe rasowe nierówności w rozkładzie zabitych, zaś te na Północy i Środkowym Zachodzie – najniższe. W rzeczywistości jest dokładnie na odwrót – The northern Midwest and Northeast exhibited the most extreme Black-White inequities in the nation, while in the South and Southwest these inequities were much lower.
- “Exploring Bias in Police Shooting Decisions” (→ link)
Kolejna publikacja, obnażająca fałsz medialnej narracji. Ewaluacją objęto statystyki ściągnięte z wielkomiejskiego komisariatu, ulokowanego na zachód od Mississippi. Tym, co wyróżnia tę konkretną pracę na tle wszystkich poprzednich, jest pozornie trywialny zabieg włączenia do zbioru zdarzeń incydentów, w których funkcjonariusz policji sięgnął po służbową broń palną z zamiarem oddania strzału, lecz ostatecznie nie nacisnął na spust. Metoda ta jeszcze bardziej uwiarygodniła wyniki i wzmocniła konkluzje. Na przekór ideologii forsowanej przez aktywistów BLM, Murzyni rzadziej padają ofiarami policyjnych strzelanin niż przedstawiciele innych grup demograficznych: Black suspects were not disproportionately the target of police shootings; Black suspects were approximately one third as likely to be shot relative to other suspects, even after we controlled for officer and incident characteristics. This finding challenges the current bias narrative and is consistent with the other race-related findings in recently published research.
- “What Factors Influencean Officer’s Decision to Shoot?” (→ link)
Departament policji w Dallas (Teksas). Próba – 207 udokumentowanych strzelanin oraz 1702 zweryfikowane przypadki konfrontacji z cywilami, kiedy mundurowi chwycili za broń, ale jej nie użyli. Przedział czasowy: lata 2003-2016. W podsumowaniu napisano, że kontekst sytuacyjny ma fundamentalne znaczenie przy podejmowaniu decyzji i że – uwaga – szansa dostania się pod lufę policyjnej broni jest większa dla białych niż dla czarnych podejrzanych. Czyli znowu kompletne przeciwieństwo ideologicznie wykoślawionego aktywizmu: We find that situational factors of whether the suspect was armed and whether an officer was injured were the best predictors of the decision to shoot. We also find that African Americans are less likely than Whites to be shot.
- “Officer Characteristics and Racial Disparities in Fatal Officer-Involved Shootings” (→ link / apendyks / odpowiedź na krytykę)
Nie pigmentacja skóry, lecz wskaźniki przestępczości skorelowane z okreśoną grupą rasową są najlepszym probierzem oceny strzelanin z udziałem policji i “mniejszości etnicznych” – We find no evidence of anti-Black or anti-Hispanic disparities across shootings, and White officers aren’t more likely to shoot minority civilians than non-White officers. Instead, race-specific crime strongly predicts civilian race.
- “The Prevalence of Fatal Police Shootings by U.S. Police” (→ link)
Opinia publiczna wprowadzana jest w błąd odnośnie każdego aspektu policyjnych strzelanin. Dotyczy to zwłaszcza zabójstw, w których osoby podejrzane nie atakowały funkcjonariuszy w trakcie zatrzymania: (…) the public likely has a misconception about police use of fatal force. Some social and media sources suggest that unarmed Black males are being killed by police at higher rates due to police officer racial bias, and those exhibiting signs of mental illness are more likely to be killed than those without such signs. There is no evidence to support this narrative. Specifically, there is no significant difference in the rate of fatalities between early adulthood Whites and non-whites. Contrary to popular opinion, Whites who were not attacking the officer were more likely to be shot than Blacks who were not attacking the officer.
- “Lethal Force in Black and White: Assessing Racial Disparities in the Circumstances of Police Killings” (→ link)
Aby oszacować, czy interwencje amerykańskich gliniarzy rzeczywiście niosą w sobie ładunek rasizmu w stosunku do czarnych, autor postanowił skorzystać z dobrodziejstw “uczących się systemów”, czyli zwyczajnie sięgnął po algorytmy sztucznej inteligencji (losowy las decyzyjny, klasyfikacja metodą wektorów nośnych, regresja typu Lasso). Na wejściu dysponował sporym rejestrem aż 126 zmiennych, opisujących konteksty dla strzelanin (dzień, noc, skrzyżowanie, droga wiejska, wnętrze budynku, świadkowie, brak świadków etc.), jak również zachowanie i charakterystykę poszczególnych ofiar (kolor skóry, wiek, płeć, historia schorzeń psychicznych, czy podejrzany był uzbrojony, a jeśli tak, to czy groził komuś bronią lub próbował uciekać itp.). Po przemieleniu i uszeregowaniu, i zinterpretowaniu wszystkich danych wsadowych każdy z algorytmów wygenerował niezależnie od siebie niemal identyczny zestaw wyników: 1) policja w USA zabija białych i czarnych cywilów w bardzo podobnych okolicznościach oraz 2) rasowe różnice w statystykach policyjnych zabójstw są skutkiem prostego faktu, że Murzyni częściej konfrontują się z przedstawicielami organów ścigania:
